Płyty Roku 2020 / albums of the year

PEJZAŻ DŹWIĘKOWY | SOUNDSCAPE

Rok 2020 przeorał wszystko, również audiosferę. Wspomnienie ciszy pierwszego lockdownu zostanie ze mną na zawsze, a jej archiwa (Cities and Memory, Radio Aporee , Silent Cities) posłużą niejednym badaniom. Realizacji dźwiękowych z lockdownu powstało wiele, poniższe zapadły mi wyjątkowo w pamięć ze względu na nowe, uważne słuchanie tego, co się dzieje dookoła. Druga dominantą był Ogólnopolski Strajk Kobiet. Zmiana jest kobietą, all sounds is queer.

Judith Hamann - Days Collapse (Another Timbre)

Vanessa Rossetto - perhaps at some time you have acted in a play, even if it was when you were a child (AMPLIFY 2020)

Monika Szpyrka - Partes Corporis

Aaron Dilloway - April 7, 2020, The Quarantine Concerts (Experimental Sound Studio)

Szkoła Ekopoetyki  - Cisze i Hałasy (Instytut Reportażu w Warszawie)

Tomasz Pizio - Piekło kobiet (Szara Reneta)

Łukasz Suchy - Polish Women On Strike (Suche Fakty)

PRZESTRZEŃ | SPACE

Zamknięcie zwiększyło potrzebę przestrzeni, również tych dźwiękowych. Coraz więcej materiałów jest nagrywanych i komponowanych dla niecodziennych, niestudyjnych przestrzeni akustycznych. Komponowanych przestrzenią, ruchem dźwięku, wyobraźnią i uwagą słuchaczki. Przestrzeń jest instrumentem, odbiorczyni jest kompozytorką, zmiana perspektywy słuchania jest kluczem.

Gunda, reż Victor Kossakovsky 

Laura Cannell - The Earth with Her Crowns (Brawl Records)

Lea Bertucci - Acoustic Shadows (SA Recordings)

Ellen Fullman & Theresa Wong - Harbors (Room40)

Judith Hamann - Music for Cello and Humming (Blank Forms)

Claire Rousay - Both (Second Editions)

Judith Hamann - Peaks (Black Truffle)

Antonina Nowacka - Lamunan (Mondoj)

Tristan Perich - Drift Multiply (New Amsterdam/Nonesuch)

Anna Zaradny - THE SOUND OF A DISTANCED BODY (online)

Wojtek Blecharz - New Empathies: INTERMEDIA (online)

Marina Rosenfeld - Deathstar (Shelter Press)

ORGANY | ORGANS

Być może ponura rzeczywistość wzmocniła widoczny już w ostatnich latach zwrot ku poszukiwaniom burdonowym. Spektrum i różnorodność udowadniają, że jest to nadal dziedzina najciekawszych akuzmatycznych przygód.

Kaffe Matthews - Foreigner

Polwechsel & Klaus Lang – Unseen (ezz-thetics)

Sarah Davachi - Gathers (Boomkat Editions)

Bing & Ruth - Species (4AD)

Kevin Drumm - Teeter

Reinhold Friedl & Eryck Abecassis - animal électrique (Editions Mego)

Robert Piotrowicz - Afterlife (online)

FUJI||||||||||TA - iki (Hallow Ground)

Paweł Romańczuk - Harmonie Spirale (online)

TRADYCJE | TRADITIONS

Wyjątkowo intrygująco wypały realizacje zawieszona pomiędzy tradycją a współczesnymi praktykami poszerzania pola doświadczenia dźwiękowego. Te płyty zaskakująco łączyły błyskotliwość z czułością, wizjonerskość z codziennością. Z humorem obracały wniwecz kuratorskie nadęcie. 

Rhodri Davies - Telyn Rawn (Amgen)

Jennifer Walshe - A Late Anthology of Early Music Vol. 1: Ancient to Renaissance (Tetbind Records)

Dewa Alit & Gamelan Salukat - Genetic (Black Truffle)

Anna Jurkiewicz - Lulu / Lulu w polu

David First - The Consummation of Right and Wrong (Important)

KAMERALISTYKA | CHAMBER

JPA Falzone & Morgan Evans-Weiler - Chordioid (Another Timbre)

Darragh Morgan & John Tilbury - Morton Feldman: For John Cage (Diatribe) 

TAK Ensemble - Scott L. Miller - Ghost Layers (New Focus Recordings)

Klangforum WIen - SCELSI REVISITED (Kairos)

Aisha Orazbayeva – Music for Violin Alone (SN Variations)

Alvin Lucier - Works for the Ever Present Orchestra (Black Truffle)

Norbert Moslang - Patterns (Bocian)

Marc Sabat & the Harmonic Space Orchestra - Gioseffo Zarlino (Sacred Realism)

Jessica Pavone String Ensemble - lost and found (Astral Spirits)

Patrick Higgins - TOCSIN (Telegraph Harp)

Ewa Liebchen - Goodnight Mr Górecki (Bołt)

Martin Arnold - Stain Ballads (Another Timbre)

Will Guthrie – Nist Nah (Black Truffle)

Antoine Beuger - Jankélévitch Sextets (Another Timbre)

Clara Iannotta - Earthing (Wergo)

PIOSENKI | SONGS

Lina_Raül Refree - Lina_Raül Refree (Glitterbeat)

Lyra Pramuk - Fountain (Bedroom Community)

Duy Gebord - Labyrinthine Hydrops Revisited

Sary Moussa - Imbalance (Other People)

Electric Indigo - Ferrum (Editions Mego)
Horse Lords - The Common Task (Northern Spy Records)

Romeo Rucha - We're Good (exodisque)

Piotr Kurek - A Sacrifice Shall Be Made / All The Wicked Scenes (Mondoj)

The Soft Pink Truth - Shall We Go On Sinning So That Grace May Increase (Thrill Jockey)

David Grubbs & Taku Unami - Comet Meta (Domino)

Arca - KiCk i (XL)

NIcolas Jaar / Against All Logic - Telas / Cenizas / 2017–2019  (Other People)

Speaker Music - Black Nationalist Sonic Weaponry (Planet Mu)

A. G. Cook - 7G (PC Music)

Duma - Duma (Nyege Nyege Tapes)

OONDOOD - I HAVE A STONE (MIk Musik)

Charlemagne Palestine - Ffroggssichorddd (Staalplaat)

Actress - Karma & Desire (Ninja Tune)

TAŃCE | DANCES

Container - Scramblers (Alter)

Vladislav Delay, Sly Dunbar, Robbie Shakespeare - 500-Push-Up (Sub Rosa)

Bergsonist - Middle ouest (Optimo)

Slikback / Soda Plains - Split (PAN act)

Atom(tm) - 3 (Raster-Noton)

Ghetto Kumbé  - Ghetto Kumbé (ZZK)

Ammar 808 - Global Control / Invisible Invasion (Glitterbeat)

EKSPERYMENTY | EXPERIMENTS

Ellen Fullman ‎– Music For The Man Who Grew Common In Wisdom (Besom Presse)

Lucy Railton / Max Eilbacher - Forma / Metabolist Meter (Foster, Cottin, Caetani and a Fly) (Portraits GRM)

Beatriz Ferreyra - Huellas Entreveradas (Persistence of Sound)

Sarah Hennies - The Reinvention of Romance (Astral Spirits) / Spectral Malsconcities (New World) / w/andy meyerson - Extra Time (Hasana Editions)

Jim O'Rourke - Steamroom 47 

Steve Lehman - Xenakis and the Valedictorian (Pi)

Eyvind Kang - Ajaeng Ajaeng (Ideologic Organ)

Vladislav Delay - Rakka (Cosmo Rhythmatic)

Crys Cole ‎– Beside Myself (Students Of Decay)

Ahti & Ahti - Why Do Birds Suddenly Appear (Ouidah)

FIELD RECORDING

Lionel Marchetti - PLANKTOS ​​​/​​​ 2015 - 2020 Abby Lee Tee - Imaginary Friends II (Czaszka Rec.)

Alëna Korolëva - Shadows of Mtatsminda (Szara Reneta)

SERIALE | SERIES

Charles Curtis - Performances & Recordings 1998-2018 (Saltern)

Matmos - The Consuming Flame; Open Exercises in Group Form (Thrill Jockey)

Ennio Morricone, Bruno Nicolai - Dimensioni Sonore (Dialogo)

AMPLIFY 2020

NIEZACH | NON-WESTERN

VA - Alternate African Reality – Electronic and experimental music from Africa and the diaspora (Syrphe)

Teno Afrika - Amapiano Selections (Awesome Tapes from Africa)

Hoosyhar Khayam & Bamdad Afshar - RAAZ (30M Records)

Masma Dream World - Play At Night  (Northern Spy Records)

JuJu Sounds - Mono Egypt (JuJu Sounds)

WILD-LIFE - Maloto-Dreams (1000Hz)

Siti Muharam - Siti of Unguja (Romance Revolution on Zanzibar)

Lingo Seini et son groupe - Musique Hauka (Sahel Sounds)

fra fra - Funeral Songs (Glitterbeat)

NIEZACH - ARCHIWALIA | NON-WESTERN - ARCHIVES

VA - Excavated Shellac - An Alternate History of the World's Music (Dust-to-Digital)

VA - LÉVE LÉVE Sao Tomé & Principe sounds 70s-80s (Les Disques Bongo Joe)

VA - Soul Jazz Records presents Apala; Apala Groups in Nigeria 1967-70 (Soul Jazz)

VA - Guasá, Cununo y Marimba. Música Afrocolombiana del Litoral Pacífico (Vampisoul)

VA - Soul Love Now - The Black Fire Records Story 1975​-​1993 (Strut)

ARCHIWALIA | ARCHIVES

Jon Gibson - Songs & Melodies, 1973-1977 (Superior Viaduct)

Christina Kubisch - Italienische Stücke (Tochnit Aleph)

Sun Ra - Nuits de la Fondation Maeght Vol. 1 & 2 (Universe)

Valentina Goncharova - Recordings 1987​-​1991 vol. 1 (Shukai)
Bogdan Jankowski - Himalaya and Karakoram • Voices from the Mountains • 1971–2003 (Saamleng)

Philip Corner with Carles Santos - Chord / Gong! (Unseen Worlds)

Graeme Miller & Steve Shill - The Carrier Frequency (Original 1984 stage production score) (Finders Keepers)

Arsenije Jovanovic - La Paratta (Bolt)

Canti Spazializzati x Radio Żyjnia 2020

Canti Spazializzati x Radio Żyjnia #4: Piotrowicz/Smelczyńska/Barski/Gęca

 

W roku pandemicznym 2020 nasze prezentacje utworów wielokanałowych muzyki eksperymentalnej odbędą się w zmienionej formule. Wspólnie z galerią Dizajn BWA Wrocław w przestrzeni miejskiego społecznego zdroju przygotowaliśmy system nagłośnieniowy oraz program akuzmatycznych projekcji dźwiękowych pod nazwą Radio Żyjnia.

Z powodu zamknięcia instytucji kultury jesteśmy zmuszeni przenieść nasze premiery do internetu. Utwory na albumie bandcamp (https://soundartforum.bandcamp.com/album/canti-spazializzati-x-radio-yjnia) przeznaczone są do słuchania na słuchawkach, w miksie binauralnym mającym na celu oddanie wrażenia przestrzeni Żyjni i jej wielokanałowego systemu nagłośnieniowego.

Radio Żyjnia jest nie tylko formułą przestrzeni dźwiękowej dla miejskiego sanatorium. W wybranych przez nas utworach staramy się poruszać zagadnienia wpisane w naturę tego miejsca, jak głęboka adaptacja i praktyki artystyczne w dobie kryzysu klimatycznego, związanych z nimi ideom pogłębionego słuchania (deep listening) czy ekologii i pejzażu dźwiękowego (soundscape). W programie znajdą się kompozycje premierowe, przygotowane specjalnie na nasze zaproszenie, jak i utwory oddające stan współczesności rozszerzone dla naszego systemu nagłośnieniowego. Kontynuujemy też prezentacje kompozycji z kanonu tradycji przestrzennego eksperymentu dźwiękowego.

Część prezentowanych przez nas prac jest również próbą kreacji dźwiękowej opartej na wizji Neutrdromu Jerzego Rosołowicza - przestrzeni dla działań neutralnych, celowo unikających narracyjności, znaczenia i intencjonalności na rzecz pracy w procesie, bliskich naturze i idei współistnienia wszystkich istot, zrodzonych ze samoświadomości bliskości samozagłady. Ta powstała w 1967 roku praca jest jednym z niewielu przykładów polskiej sztuki konceptualnej odwołującej się do zjawisk dźwiękowych. Prezentacje tych utworów są częścią Sympozjum Wrocław 70/20 - oddolnego programu obchodów 50. rocznicy Sympozjum Plastycznego Wrocław '70

Program:

To się nie uda (Gęca/Barski) - Dla tych, co nie śpią (2020) **

"Znajdujemy się w samym środku trudnego do ogarnięcia długoterminowego procesu. Stykamy się z nim w jego szczególnym momencie. Założenia wyjściowe zostały już opracowane, bez naszego udziału. Faktyczne rezultaty znajdują się poza naszym zasięgiem, realna moc sprawcza objawi się gdzieś w przyszłości. Jest to zresztą tylko efekt założeń wyjściowych, nie ponosimy za niego odpowiedzialności."

Szanowni Państwo, drodzy słuchacze, zostaliśmy postawieni przed niezwykle trudnym zadaniem. Poproszono nas o rekonstrukcję efemerycznej audycji, nadanej - jak nas poinformowano - późną nocą w Radio Zoepolis*. Powiedziano nam także, że Radio Zoepolis w gruncie rzeczy nigdy nie istniało, dlatego bardzo trudno byłoby dotrzeć do archiwalnych nagrań audycji. Zachowała się jedynie odręczna notatka z lakonicznym opisem i fragment pirackiej taśmy, co gorsza zniekształconej upływem czasu. Sami zobaczcie:

...podłączamy [nieczytelne] dyskretnej aparatury i nasłuchujemy dźwięków pomieszczeń w chwili, gdy [nieczytelne] śpią lub w nich nie przebywają. Dzięki inteligentnej sieci [nieczytelne], reagującej na wszelkie formy życia, a także wrażliwości realizatorów audycji, mamy okazję usłyszeć to, czego nie słyszymy prawie nigdy, a co jest przecież naszym bezpośrednim [nieczytelne]. Bohaterami audycji są rozmaici [nieczytelne] mieszkańcy wskazanego miejsca. [...]
Uwaga, audycja [nieczytelne] ASMR.
W odcinku 2. przenosimy się na krakowskie Zabłocie i transmitujemy biogram [nieczytelne] budynku, w którym mieści się galeria Nośna. Zamieszkują go na stałe m.in: rozkruszek mączny, rybik cukrowy, gołąb sierpówka, spuszczel pospolity, [nieczytelne] mysz domowa.
Wspólnie z nieożywioną [nieczytelne] tworzą rodzaj rzeźby dźwiękowej, której kształt próbujemy zmapować.
To się nie uda.

Gościem audycji jest Piotr Bujas, architekt, projektant i badacz architektury

* Radio ZOEpolis jest częścią publikacji ZOEpolis pod redakcją Agaty Szydłowskiej, Małgorzaty Gurowskiej i Moniki Rosińskiej, wyd. Bęc zmiana. Jest to kontynuacja wystawy Zoepolis. Dizajn dla chwastów i szkodników, która odbyła się w galerii Nośna (http://nosna.pl/zoepolis-dizajn-dla-chwastow-szkodnikow/)

Robert Piotrowicz - Nie wiem jaki to będzie utwór (2020) **

8 kanałów, długość nieznana
„Nagle zdało się czuć wicher, który napełnił ruchem cały dom”
Maksymalizując marzenie o przestrzeni można się boleśnie zawieźć, ale też doznać ekscytujących korzyści.. Określone rozłożenie drgań powietrza - to intencjonalne zestrukturalizowanie go w trójwymiarze - prowadzić może do całkowitego zneutralizowania krytycznej roli oparcia ciała o grunt. Gdy medytująca postać unosi się nad ziemią, porusza się swobodnie w układzie zmieniających się – lub nie – drgań, współistnieje fizycznie z projektowanym z wielu źródeł dźwiękiem.
Patrząc – tak patrząc! -na wyłaniający się obiekt dźwiękowy, doświadczamy jego jedynej realnej reprezentacji. Zostawiając na boku dyskusję o dźwięku o charakterze dokumentującym - będącym zapisem konkretnego układu - mamy do czynienia z właściwym realnym zjawiskiem, odbywającym się wyłącznie w danej przestrzeni. Nasz dźwięk ma nie tylko złożony kształt, ale też zasięg. To ciało które wklucza, obejmuje, ale to też ciało po którym można spacerować, przeturliwać się, przeczołgiwać. Można to ciało też przetańczyć, albo wespół tańcować. Przy czym mówiąc o tańcu mamy na myśli cielesne dzielenie przestrzeni z obiektem dźwiękowym. Sam na sam z układem drgań, w parach, trójkątach czy bardziej liczebnych grupach osób. Taniec poszerzamy o każde fizyczne uczestnictwo, nie koncentrując się wyłącznie na transowym replikowaniu układu mniej lub bardziej regularnych powtórzeń jakiegoś wymiaru naszej nieustanie zmieniającej choreografię bryły. Powtórzenie, czy rytm nie będzie naszym jedynym azymutem, ale dodatkowo będzie to energia i gęstość elementów penetrujących przestrzeń.
Do widzialności dźwięku, jego wizualnej semiotyki nawiązywać mógł Fryderyk Nietzsche. Jak wskazują nie tak już najnowsze badania [Annual Conference of The Friedrich Nietzsche Society, Manchester, 1996], bezpośrednią przyczyną śmierci filozofia była raczej obezwładniająca go choroba psychiczna, a nie jak wcześniej twierdzono kiła. Nietzsche skarżył się też w tym okresie na silne bóle oczu. Te nadwyrężenie zmysłów powiązać możemy z dużą rewolucją jakiej wtedy filozof dokonywał w swojej myśli. George Bataille napisał o jego chorobie: „człowiek wcielony również musi oszaleć”. Czy ogromna wyobraźnia niemieckiego filozofa pozwoliła mu w ostatnich latach życia „widzieć” dźwięk? Czy obrazy dźwięku powstające w jego wyobraźni konfliktując się z potokami myśli nie pogłębiły jego obłędu, a zbolałe oczy właśnie zwróciły się do tego skonfundowanego wnętrza? Być może właśnie dlatego, że widział obrazy fonemów własnych myśli, Nietzsche nie zaznał spokoju do końca życia.
Czy nie widzimy lub przestaliśmy widzieć dźwięki, aby zachować zdrowie psychiczne? Przykład Nietzschego nie powinien być dla nas odstraszający i nieroztropnie byłoby traktować ten kliniczny przypadek jako chorobę współistniejącą – tak groźnie dziś brzmiący termin. Być może, gdyby nie choroba, Nietzsche byłby w stanie przedstawić nam spójną teorię wizualności dźwięku, tym bardziej, że jako poeta i kompozytor bez wątpienia miał do tego kompetencje. Zobaczmy taki oto obraz: owo niepowstałe dzieło, porusza wyobraźnię społeczeństw ubogacone o tak kardynalne doznania estetyczne. Pionierska myśl filozofa przedostaje się do świadomości społecznej i dominuje w recepcji autora (daleko w tle pozostawiając insynuacje, że był on prekursorem ideologii łaszących się do niego zbrodniczych totalitarystów). Rozbudowane wspólnotowe – ale też jednostkowe – doświadczenie dźwiękowego ciała staje się normalną praktyką, nie tylko odświętną, a także codzienną.
Tylko czy potrzebujemy do tego „zdrowego” Fryderyka?

Izabela Smelczyńska - Cała Polska śpiewa z nami (2020) **

Do stworzenia kompozycji zainspirowały mnie ostatnie wydarzenia na polskich ulicach – masowy i głośny sprzeciw wobec działań rządzących i reakcja na te protesty. Ciekawy wydaje mi się aspekt dwóch prowadzonych i ciągle przeciwstawiających się głosów. Prowadzą swoje partie w niezgodnym współbrzmieniu, powodując nawarstwiające się napięcie (niczym następstwa dysonansów w partyturze). W utworze audialna sfera niezadowolenia społecznego jest poddana tradycyjnym elementom dzieła muzycznego i zostaje ujęta w zamkniętej kompozycji.

** Prapremiera, zamówienie Canti Spazializzati

O Artystkach

To się nie uda - trochę kabaret, a trochę soundartowa grupa rekonstrukcyjna Konrada Gęcy i Marcina Barskiego. W dotychczasowych działaniach rekonstruowała już radiowęzeł sokołowski, scenę krakowską a także inne fenomeny konceptualne. Nie publikuje i prawie nigdy nie występuje publicznie. Jeśli już musi to koncerty gra w ciemnościach. Chętnie za to współpracuje i bierze udział w wybranych festiwalach. Jest członkiem PSeME.
http://ipd.org.pl/
https://marcinbarski.bandcamp.com/
https://soundcloud.com/kompostownik

Robert Piotrowicz - kompozytor, autor słuchowisk, instalacji dźwiękowych (Berlin, Wiedeń,
Praga, Lwów, Warszawa), muzyki do filmów i przestawień teatralnych, współtwórca festiwalu i oficyny wydawniczej Musica Genera. Jako muzyk współpracował z czołowymi postaciami muzyki improwizowanej i elektroakustycznej – Anna Zaradny, Burkhard Stangl, Jérôme Noetinger, C. Spencer Yeh, Kevin Drumm, Valerio Tricoli, Oren Ambarchi, Zbigniew Karkowski, Lasse Marhaug, Tony Buck.
https://robertpiotrowicz.bandcamp.com/

Izabela Smelczyńska – muzykolożka, improwizatorka, autorka tekstów o muzyce. Wykonuje eksperymentalną elektronikę solo i w duecie Euphonia Pseudolarix. Grała m.in. na Międzynarodowym Festiwalu Muzyki Współczesnej Warszawska Jesień, Sanatorium Dźwięku, Survival, Musica Privata. Autorka muzyki do słuchowisk, spektakli teatralnych i animacji. Związana z Radiem Kapitał, „Ruchem Muzycznym”, „Glissandem”, „Przekrojem” i Dwutygodnikiem. 
https://soundcloud.com/user-696584859
https://soundcloud.com/bec_zmiana/izabela-smelczynska

O Canti Spazializzati
Prowadzony od roku 2018 cykl warsztatowo-koncertowy poświęcony teoriom i praktykom muzyki eksperymentalnej skupionym na koncepcjach uprzestrzenniania kompozycji dźwiękowych stworzonych dla wielokanałowego nagłośnienia. Łączy ideę prezentacji nowych projektów muzycznych z umożliwieniem artystom rozwijania przestrzennych aspektów kompozycji dźwiękowej i stworzeniem platformy współpracy pomiędzy młodymi muzykami, kompozytorami i artystami dźwiękowymi. Cykl jest kontynuacją idei Canti Illuminati Festivalu poświęconego prezentacji nowych zjawisk w muzyce elektronicznej oraz wrocławskiej tradycji kwadrofonicznej (prezentowanej w rozbudowanym programie podczas 14. edycji Sceny Dźwiękowej Przeglądu Sztuki Survival).

Kurator: Daniel Brożek
Zespół produkcyjny: Joanna Sokalska, Beniamin Głuszek, Jan Chrzan
organizator: Fundacja pozyTYwka
współorganizatorzy: Galeria Dizajn BWA Wrocław, Sympozjum 70/20
identyfikacja wizualna: Karolina Pietrzyk (karolinapietrzyk.info) + Gilbert Schneider (gilbertschneider.com) + Mateusz Zieleniewski (www.mzieleniewski.com ) 
Cykl współfinansowany ze środków Miasta Wrocławia | www.wroclaw.pl

Canti Spazializzati x Radio Żyjnia #3: FOQL, Hołubowska, Lubieniecki

W roku pandemicznym 2020 nasze prezentacje utworów wielokanałowych muzyki eksperymentalnej odbędą się w zmienionej formule. Wspólnie z galerią Dizajn BWA Wrocław w przestrzeni miejskiego społecznego zdroju przygotowaliśmy system nagłośnieniowy oraz program akuzmatycznych projekcji dźwiękowych pod nazwą Radio Żyjnia.

Z powodu zamknięcia instytucji kultury jesteśmy zmuszeni przenieść nasze premiery do internetu. Utwory na albumie bandcamp (https://soundartforum.bandcamp.com/album/canti-spazializzati-x-radio-yjnia) przeznaczone są do słuchania na słuchawkach, w miksie binauralnym mającym na celu oddanie wrażenia przestrzeni Żyjni i jej wielokanałowego systemu nagłośnieniowego.

Radio Żyjnia jest nie tylko formułą przestrzeni dźwiękowej dla miejskiego sanatorium. W wybranych przez nas utworach staramy się poruszać zagadnienia wpisane w naturę tego miejsca, jak głęboka adaptacja i praktyki artystyczne w dobie kryzysu klimatycznego, związanych z nimi ideom pogłębionego słuchania (deep listening) czy ekologii i pejzażu dźwiękowego (soundscape). W programie znajdą się kompozycje premierowe, przygotowane specjalnie na nasze zaproszenie, jak i utwory oddające stan współczesności rozszerzone dla naszego systemu nagłośnieniowego. Kontynuujemy też prezentacje kompozycji z kanonu tradycji przestrzennego eksperymentu dźwiękowego.

Część prezentowanych przez nas prac jest również próbą kreacji dźwiękowej opartej na wizji Neutrdromu Jerzego Rosołowicza - przestrzeni dla działań neutralnych, celowo unikających narracyjności, znaczenia i intencjonalności na rzecz pracy w procesie, bliskich naturze i idei współistnienia wszystkich istot, zrodzonych ze samoświadomości bliskości samozagłady. Ta powstała w 1967 roku praca jest jednym z niewielu przykładów polskiej sztuki konceptualnej odwołującej się do zjawisk dźwiękowych. Prezentacje tych utworów są częścią Sympozjum Wrocław 70/20 - oddolnego programu obchodów 50. rocznicy Sympozjum Plastycznego Wrocław '70

Program:

Zosia Hołubowska – Śpiewając Warmię (2020), 5 kanałów audio, 26’00” **
„Śpiewając Warmię” to próba zmierzenia się z brakiem rodzinnych archiwów lub brakiem dostępu do nich, niepamięcią i niemożnością nawiązania relacji z miejscem urodzenia. Zamiast rodzinnych opowieści, pieśni i wspomnień, materiałem stają się zdjęcia ulubionych miejsc z okolicy Olsztyna, a konkretnie fotografie Lasu Miejskiego. Zosia Hołubowska podąża tropem krytycznej fabulacji Saidiyi Hartman czyli przeobrażenia historii, aby przeciwstawić się uprzedmiotowieniu, upodleniu i przemocy przedstawień historycznych i archiwów. Pieśń o Warmii wyraża zarówno ból wygnania jak i posępne piękno porzuconego krajobrazu: powolny nurt rzeki muskany gałęziami drzew. Proces ten dotyczy krajobrazu, a właściwie jego udźwiękowienia, które oddaje głos duchom, które go zamieszkują. Zakola Łyny stają się sygnałami kontrolującymi syntezatory. Układ gałęzi drzew przetłumaczony jest na melodię, a plamy światła na falach rzeki to harmoniczne spektrum dźwięków przypominających szepty i zawodzenia zjaw. Ten utwór to kolejny przykład twórczej pracy z archiwami, zgodnie z podejściem „unoing archiwes” - ich odczyniania i dekonstrukcji. W słowach artystki: „Jak opowiedzieć historię o byciu z miejsca, z którego się właściwie nie pochodzi? Życie obu moich babć naznaczyła przeprowadzka na drugi koniec ich świata. I tak oto urodziłam się na Warmii. Miejscu, które wielokrotnie wyrywało swoją historię z korzeniami. Od Prusów aż do Warmiaków, Niemców i Żydów, do przymusowego przesiedlenia Rusinów i Ukraińców w akcji Wisła i repatriacji Kresowiaków. Śpiewając Warmię to wymyślenie, wyśpiewanie mojej relacji do tego miejsca.” 
W procesie sonifikacji zdjęć Zosia Hołubowska wykorzystała programy: IANNIX programując własne intrumenty i efekty za pomocą M4L i OSC, SuperCollider or Photosounder.

FOQL – stock soundscapes for future walks (2020) **
W instalacji dźwiękowej artystka bada audiosferę nadchodzącego jutra, tworząc bazę muzaków, składających się z wytworzonych sztucznie dźwięków nieistniejących już w przyszłości ekosystemów, wymarłych gatunków, zjawisk i doświadczeń. Muzaki będą miały zastosowanie edukacyjne dla naszych przyszłych dzieci i lecznicze dla ostatnich, którzy będą jeszcze cierpieli na solastalgię.

Ryszard Lubieniecki – O cieco mondo (after Jacopo da Bologna/Codex Faenza) (2020) **
Utwór na czterokanałową elektronikę przygotowywany z myślą o tegorocznej edycji Canti Spazializzati, wpisujący się w cykl kompozycji, w których wykorzystuję materiał muzyki średniowiecznej do stworzenia dość statycznej, noisowej elektroniki lo-fi. Tym razem głównym materiałem stał się XIV-wieczny madrygał O cieco mondo Jacopa da Bologna w dwóch wersjach: wokalnej i instrumentalnej, zachowanej w Kodeksie z Faenzy. Wykonując wersję z Faenzy nie sposób nie zwrócić uwagi na moment, w którym utwór rytmicznie jakby się zapętla. W centralnym punkcie kompozycji elektronicznej zapętlenie zostaje zmultiplikowane w formie wielogłosowego kanonu, w którym każdy z głosów otrzymuje własną trajektorię ruchu w przestrzeni. Wszystkie linie melodyczne nagrane zostały na taśmach magnetofonowych, a całość dopełnia radiowy szum fal MW i LW.

** Prapremiera, zamówienie Canti Spazializzati

O Artystkach:

Justyna Banaszczyk – artystka działająca w obrębie eksperymentalnej muzyki elektronicznej i około~tanecznej, a także twórczyni słuchowisk, muzyki filmowej i muzyki do gier. W jej utworach pobrzmiewają echa IDM-u i industrialu, ale najważniejszym czynnikiem jest rytmiczna i brzmieniowa inwencja oraz ciągła eksperymentacja, co ma odzwierciedlenie w jej występach na żywo, które w dużej mierze są improwizowane. FOQL współtworzy również noise’owy duet Mother Earth’s Doom Vibes z performerką i artystką dźwiękową Edką Jarząb. Czasem sięga po gramofony i magnetofony czterośladowe, by jako Głupiec grać kolaże dźwiękowe i mixtape’y. Bardzo aktywnie współtworzyła kolektyw Oramics (2017-2019), który za cel obrał promowanie równości i działalność edukacyjną na scenie elektronicznej i klubowej. Jednym z największych sukcesów kolektywu było wydanie charytatywnej składanki “Total Solidarity”, która trafiła do mediów na całym świecie. Justyna współprowadzi kasetową wytwórnię Pointless Geometry, która wydaje eksperymentalną muzykę elektroniczną z Europy Środkowej i Wschodniej. Koordynowała powstawanie Radia Kapitał, pierwszego radia społecznościowego w Polsce. Artystka SHAPE Platform 2020. Stypendystka MKiDN oraz Funduszu Popierania Twórczości ZAiKS.
https://soundcloud.com/foql

Zosia Hołubowska – jest artystką dźwiękową, producentką, performerką i kuratorką mieszkającą i pracującą w Wiedniu, gdzie kończy doktorat na Akademii Sztuk Pięknych z zakresu badań artystycznych. Jej badania dotyczą eksperymentalnej metodologii w sztuce dźwiękowej. Hołubowska tworzy instalacje dźwiękowe, słuchowiska, muzykę do spektakli teatralnych i performensy. Pracuje z etnomuzykologicznymi archiwami i stara się znaleźć momenty które można „squeerować”. Jej prace odczytują czy też odsłuchują przeszłość i animują elementy wiedzy o magii, demonologi czy ziołolecznictwie za pomoca muzyki elektronicznej, sztuki nowych mediów, programowania czy pracy z eksperymentalnymi programami do komponowania. Jej prace pokazywane były między innymi w Research Pavilion podczas Biennale w Wenecji (2017), MUMOK (Austria), Guggenheim Muzeum (Hiszpania). Współpracuje z teatrem BRUT we Wiedniu, prowadzi comiesięczną audycję w Radio Kapitał. W 2015 założyła Sounds Queer? Latające laboratorium syntezatorów gdzie prowadzi warsztaty nt muzyki elektronicznej. Należy również do kolektywu Oramics. 
https://soundcloud.com/zosia-ho-ubowska

Ryszard Lubieniecki – kompozytor, muzykolog, instrumentalista, improwizator. Absolwent studiów licencjackich w klasie prof. Bettiny Skrzypczak (kompozycja) oraz magisterskich w klasie prof. Jerzego Kaszuby i dr. Stanisława Miłka (akordeon) w Akademii Muzycznej w Bydgoszczy. Obecnie doktorant w Instytucie Muzykologii Uniwersytetu Wrocławskiego, gdzie zajmuje się głównie twórczością muzyczną XIV i XV wieku. Poza akordeonem gra również na portatywie organowym.
Jego muzyka wykonywana była m.in. na festiwalu Gaudeamus Muziekweek (Holandia), ECCO Concert 2020 w Brukseli, Musica Privata w Łodzi, Słuchalnia w Toruniu, Musica Electronica Nova i Musica Polonica Nova we Wrocławiu oraz Międzynarodowych Letnich Kursach Kompozytorskich SYNTHETIS w Radziejowicach. W 2018 roku był artystą-rezydentem festiwalu Musica Privata VI w Łodzi.
W 2014 r., wraz z Zofią Ilnicką (flet) i Jakubem Wosikiem (skrzypce) założył zespół muzyki współczesnej Trio Layers, z którym premierowo wykonał utwory m.in. Alannah Marie Halay, Josue W. Amadora i Piotra Bednarczyka.
Od 2016 r. występuje jako solista, wykonując nowe kompozycje na akordeon amplifikowany. Specjalnie dla niego powstały utwory m.in. Dominika Karskiego, Alannah Marie Halay, Gilberto Agostinho i Mateusza Śmigasiewicza. W czerwcu 2019 r. nakładem wydawnictwa Nasze Nagrania ukazała się jego debiutancka płyta Seeds.
Jako improwizator aktywnie działa na wrocławskiej scenie muzyki improwizowanej, m.in. tworząc zespoły Lubieniecki/Rupniewski, Disquiet i Widzicie.
W 2019 r. wspólnie ze śpiewaczką Julietą Gonzalez-Springer założył zespół muzyki dawnej Vox Imaginaria.
Jego Jego teksty o muzyce ukazały się m.in. w kwartalniku Instytutu Sztuki PAN „Muzyka”, „Res Facta Nova” oraz na portalu dwutygodnik.com.Współpracuje również z Ruchem Muzycznym.
https://soundcloud.com/ryszard-lubieniecki

O Canti Spazializzati
Prowadzony od roku 2018 cykl warsztatowo-koncertowy poświęcony teoriom i praktykom muzyki eksperymentalnej skupionym na koncepcjach uprzestrzenniania kompozycji dźwiękowych stworzonych dla wielokanałowego nagłośnienia. Łączy ideę prezentacji nowych projektów muzycznych z umożliwieniem artystom rozwijania przestrzennych aspektów kompozycji dźwiękowej i stworzeniem platformy współpracy pomiędzy młodymi muzykami, kompozytorami i artystami dźwiękowymi. Cykl jest kontynuacją idei Canti Illuminati Festivalu poświęconego prezentacji nowych zjawisk w muzyce elektronicznej oraz wrocławskiej tradycji kwadrofonicznej (prezentowanej w rozbudowanym programie podczas 14. edycji Sceny Dźwiękowej Przeglądu Sztuki Survival).

Kurator: Daniel Brożek
Zespół produkcyjny: Joanna Sokalska, Beniamin Głuszek, Jan Chrzan
organizator: Fundacja pozyTYwka
współorganizatorzy: Galeria Dizajn BWA Wrocław, Sympozjum 70/20
identyfikacja wizualna: Karolina Pietrzyk (http://karolinapietrzyk.info/ ) + Mateusz Zieleniewski (http://www.mzieleniewski.com/ )
Cykl współfinansowany ze środków Miasta Wrocławia | www.wroclaw.pl

The Second Life Of Recorded Sounds conference

The Soundscape Research Studio at the Institute of Cultural Studies and the Institute of Musicology at the University of Wrocław invitate to the upcoming international scientific online conference. This event will take place as part of the third edition of the CENSE annual conference, following conferences in Budapest (2018) and Ústí nad Labem (2019).

http://pracownia.audiosfery.uni.wroc.pl/the-second-life-of-recorded-sounds/
https://www.facebook.com/events/367102511151711/

24.10 13.00–13.30 Daniel Brożek (sound art curator, Wrocław)
Sound as a Function of Time, Space and Memory – Art Aided Listening in Examples