Scena Dźwiękowa 18. Przegląd Sztuki SURVIVAL

 

18. Przegląd Sztuki SURVIVAL –  WASTELAND 

10-13.09.2020 

Przepompownia Port Miejski 

Kleczkowska 52, Wrocław

ENG [please scroll down for the english version] 

Artystki: Charlotte Biszewski & Sarah Epping, Alicja Patanowska, Zorka Wollny & Christine Schörkhuber 

Kurator Sceny Dźwiękowej: Daniel Brożek

I tak się właśnie kończy świat

Nie hukiem ale skomleniem

[T.S. Eliot,  „Wydrążeni ludzie”]

Scena Dźwiękowa 18. edycji Przegląd Sztuki SURVIVAL pt. WASTELAND to zaproszenie do czytania „Ziemi jałowej” T.S. Eliota   z perspektywy dźwiękowej. 

Tekst, którego postmodernistyczna forma celowo parodiuje romantyczne zjawiska dźwiękowe, przywoływane z wagnerowskim rozmachem, jest jednak przykładem tego, jak dźwięk uwolniony od ram muzycznych zaczyna żyć pełnią swojej płynnej, niestabilnej, wieloznacznej i poliwersjonalnej natury. 

Sam Eliot odwoływał się do terminu „wyobraźni słuchowej” (auditory imagination)  jako intuicyjnego odczuwania dźwięku jako części kultury, wyobraźni socjologicznej, umożliwiającej zrozumienie i przejście z jednej perspektywy do drugiej, analizę problemów z nieoczekiwanych i zdekonstruowanych punktów widzenia. Nie przypadkiem najbardziej znane słuchowisko radiowe Elżbiety Sikory, jednej z pierwszych polskich kompozytorek zajmujących się dźwiękowym eksperymentem, nagrodzone w 1980 roku podczas Konkursu Muzyki Elektroakustycznej w Bourges, jest adaptacją tego poematu. 

Współczesne autorskie kino dźwiękowe, często ograniczające sferę wizualną na rzecz bogatej kreacji dźwiękowej możliwej dzięki osiągnięciom technik specjalizacji i sound designu, staje się idealnym medium dla narracji wykorzystujących koncepcję pejzażu dźwiękowego, czego przykładem jest film „Schyłek dnia” László Nemesa, oparty również na motywach „Ziemi jałowej”. 

W programie Sceny Dźwiękowej zwrócimy szczególną uwagę na to jak rezonuje współcześnie perspektywa słuchowa Eliota w kontekście odczytywania jego poematu jako manifestu ekologicznego. Kryzys klimatyczny i związana z nim żałoba, ale też głęboka adaptacja i rezyliencja mają szczególne miejsce w kontekście badań nad dźwiękiem w tradycji pejzażu dźwiękowego, która powstała na początku lat 70. w odpowiedzi na potrzeby edukacji ekologicznej.

* * *

Artists: Charlotte Biszewski & Sarah Epping, Alicja Patanowska, Zorka Wollny & Christine Schörkhuber

Sound Art Forum curator: Daniel Brożek

This is the way the world ends

Not with a bang but with a whimper

[T.S. Eliot, The Hollow Men]

 

The Sound Art Forum programme of the 18th edition of the SURVIVAL Art Review held under the motto WASTELAND is an invitation to read T.S. Eliot’s The Waste Land from the sound perspective. The text, whose postmodern form deliberately mocks the Wagnerian panache of romantic sound phenomena, is an example of how sound, freed from the limitations of musical confines, begins to live to the fullest of its fluid, unstable, ambiguous and multi-version nature.

 Eliot himself used the term “auditory imagination” to refer to an intuitive perception of sound as part of culture and sociological imagination, which enables us to understand and move from one perspective to another, analyse problems from unexpected and deconstructed points of view. It is no coincidence that the most famous radio play by Elżbieta Sikora, one of the first Polish composers involved in sound experimentation, which received a distinction at the Competition of Electroacoustic Music in Bourges in 1980, is an adaptation of this poem.

Contemporary independent sound cinema, which often reduces the visual sphere in favour of elaborate sound creation, which is made possible thanks to the achievements of spatialization techniques and sound design, is becoming the perfect medium for narratives drawing on the concept of soundscape, as exemplified by László Nemes’ film Sunset, also based on the motifs of The Waste Land. 

As part of the Sound Art Forum programme we will pay special attention to how Eliot’s auditory perspective resonates in the context of interpreting his poem as an ecological manifesto.

The climate crisis and the resulting sense of mourning, but also adaptation and resilience, have a special place in the context of sound studies carried out in the tradition of soundscape studies, established in the early 1970s in response to the needs of environmental education.